Η ΠΑΝΙΔΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Η γνωριμία με έναν τόπο άπτεται πολλών θεμάτων. Αφορά την ιστορία του, την πολιτισμική του κληρονομιά, τους ανθρώπους του καθώς επίσης και τις φυσικές ομορφιές του. Η Κρήτη είναι από τους τόπους εκείνους που, εδώ και χρόνια, προσελκύουν το ενδιαφέρον χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι έρχονται απ’ όλα τα μέρη για να γνωρίσουν τον ξακουστό μινωικό πολιτισμό, την τόσο πλούσια παράδοση και, κατ’ επέκταση, να χαρεί τις αμμώδεις παραλίες της, να ξεφαντώσει με τις πασίγνωστες μαντινάδες της, να δει από κοντά διεθνούς φήμης τουριστικούς προορισμούς του τόπου και όλα τα χαρακτηριστικά αξιοθέατα του νησιού.

Είναι, όμως, πολύ σημαντικό για την απόκτηση μιας πλήρους και σαφούς εικόνας για την Κρήτη, ένας περιηγητής να επιδιώξει να έρθει σε επαφή και με την ύπαιθρο της Κρήτης. Να γνωρίσει τα χωριά της και να δει από κοντά τη φύση της. Ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο της γνωριμίας με ένα τόπο είναι αυτό της χλωρίδας και, στον τομέα του έμψυχου συστατικού του, της πανίδας. Η ενασχόληση και, γενικά, η έρευνα γύρω από την πανίδα παρέχει χρησιμότατες πληροφορίες γύρω από την ιστορική πορεία και εξέλιξη ενός τόπου, καθώς καταδεικνύει τη σχέση του ανθρώπου με το φυσικό του περιβάλλον.

Σύμφωνα με τις απόψεις των παλαιοντολόγων γίνεται δεκτό ότι κατά τη νεολιθική εποχή ζούσε στην Κρήτη ο ελέφαντας, ο ιπποπόταμος, ο μεγάκερος και τα ελάφια, καθώς και μικρά τρωκτικά, νυχτερίδες, χελώνες και άλλα. Συμπίπτει, περίπου, η εξαφάνιση των μεγάλων θηλαστικών με την εμφάνιση του ανθρώπου στο νησί και δεν έχει εξακριβωθεί αν αυτό είναι σύμπτωση ή συνέπεια.

Ο άνθρωπος, πάντως, με τον πρώτο εποικισμό του στην Κρήτη έφερε μαζί του και τα ζώα που είχε μέχρι τότε εξημερώσει και του ήταν απολύτως απαραίτητα. Από τα πρώτα ζώα που ήρθαν στην Κρήτη ήταν το βόδι, το πρόβατο, η κατσίκα και ο σκύλος. Ο γάιδαρος υπολογίζεται ότι ήρθε στην Κρήτη κατά την πρωτομινωική περίοδο, ενώ το άλογο ήρθε αργότερα, γιατί στην Ηπειρωτική Ελλάδα ήρθε με την κάθοδο των Δωριέων. Ο αρχαιολόγος Σακελαράκης ανακάλυψε τεμαχισμένο ζώο στις Αρχάνες και το θεώρησε άλογο. Οι Sondar, Δερμιτζάκης και Devos υπολογίζουν ότι στη Νεολιθική εποχή ζούσαν στην Κρήτη ελάφια και ελέφαντες. Τα τελευταία οστά ελαφιών που βρέθηκαν στην Κρήτη υπολογίζονται σε 3800-3500 π.Χ. κατά τον Evans, ενώ άλλοι δέχονται ότι μπορεί να μεταφέρθηκαν από άλλο μέρος. Ο Blondel θεωρεί ότι τα αγρίμια της Κρήτης ενδέχεται να είναι απόγονοι κατσικών που ήρθαν στο νησί κατά τον εποικισμό των πρώτων ανθρώπων και μέσα από μια εξελικτική πορεία δημιουργήθηκε αυτή η ράτσα.

Ο άνθρωπος όταν πέρασε στο στάδιο του Homo Sapiens (λογικός άνθρωπος) είχε ήδη εξημερώσει κάποια ζώα. Η Κρήτη παρά το ότι είχε πάντα αναπτύξει εμπόριο και ναυτιλία, δεν έπαψε να στηρίζει παράλληλα την οικονομία της στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Μια επιγραφή από το Δικτυναίο Ιερό, που βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων, αναγράφει για συμβόλαια γης, βοοειδών, προβάτων, γαϊδουριών, μαλλιών, τυριών, κεραμικών και σκλάβων. Επίσης, κατά τον 11ο και 12ο αιώνα φαίνεται να είχε καλή κτηνοτροφία η Κρήτη, διότι οι Άραβες και Ευρωπαίοι περιηγητές μιλούν για εμπορία τυριού στην Κρήτη. Τον 16ο αιώνα γράφει ο Αntre Trevet ότι υπήρχαν στην Κρήτη πλήθος γερακιών και πουλιών κυνηγιού.

Χάρτες

Χάρτης καταλυμάτων