Ο Αγριόγατος

Αγριόγατος

Στον ήμερο γάτο ξυπνούν μέσα του ένστικτα των παλαιών προγόνων του και εγκαταλείπει τη συγκατοίκησή του με τους ανθρώπους και φεύγει για μια άλλη ζωή. Επικρατούσε παλιά η άποψη στην Κρήτη ότι οι άγριες γάτες προέρχονται από τις οικόσιτες. Έχει, όμως, εξακριβωθεί ότι ορισμένες από τις γάτες των δασών δε σχετίζονται με τις οικόσιτες. Οι αγριόγατοι είναι πιο μεγάλοι και δυνατοί. Επιστήμονες αποφαίνονται την ενδημικότητα του αγριόγατου στην Κρήτη, καθώς και ότι είναι το μόνο αιλουροειδές του νησιού. Το μήκος του σώματός του φτάνει τα 50 εκατοστά χωρίς την ουρά του, ενώ με την ουρά του φτάνει τα 80 εκατοστά. Επιστήμονες, παρά το ότι αμφισβητούσαν την ύπαρξή του, τον συνάντησαν σε δάση και βραχώδεις τόπους του νησιού. Τη διατροφή του αποτελούν λαγοί, πουλιά, έντομα και τρωκτικά. Παρά, όμως, τη σπουδαιότητα του ζώου αυτού, απειλείται με εξαφάνιση λόγω της αλόγιστης χρήσης δηλητηρίων.

Σημαντικότατη τέλος θεωρείται ολόκληρη η περιοχή του Αμαρίου, για τον πληθυσμό του κρητικού αγριόγατου (Felis silvestris cretica). Ο βιότοπός του ορίζεται από τις πλαγιές από τις Κουρούτες μέχρι το δάσος του Ρούβα. Για πρώτη φορά (το 1996, από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης) επιστήμονες επιβεβαίωσαν την παρουσία του ζώου στο νησί, έπειτα από την περιγραφή του κατά τον δέκατο ένατο αιώνα ! Οι επιστήμονες μέχρι τη δεκαετία του '90 θεωρούσαν ότι ο αγριόγατος έχει αφανιστεί. Παρά τις μαρτυρίες κυνηγών και βοσκών, εξέλειπαν βιολογικά ίχνη. Ο κρητικός αγριόγατος αποτέλεσε για καιρό ζώο φάντασμα της κρητικής πανίδας, σαν να πρόκειται για αντικείμενο κρυπτοζωολογίας.

Η επιβεβαίωση της παρουσίας του ζώου στο νησί της Κρήτης, προκαλεί κάποια ερωτήματα ως προς την προέλευσή του. Επικρατούν δύο θεωρίες, η μια ότι προήλθε από τα οικόσιτα ζώα και η άλλη ότι ήλθε πριν από το χωρισμό της Κρήτης από τις γειτονικές χερσαίες περιοχές.

Χάρτες

Χάρτης καταλυμάτων